In het kader van de Poëzieweek 2016, het gedicht ‘Een zee van zacht geruis’ uit de roman ‘Een zee van zacht geruis’ (1997) van Frank de Zanger:
EEN ZEE VAN ZACHT GERUIS
Als wij alles hebben gedaan
Om de puurheid uit te roeien
Onze idealen te vergeten
Niet eens meer te weten
Als de klok ons eigen ritme heeft vermoord
–
Als wij spontane actie voor kennis hebben ingeruild
En inspiratie is gesmoord door intellect
Ons hebben klemgezet tussen hypotheek
en uitgesproken mening
Als wij alleen nog draaien op een kleine schijf
Alleen nog draaien
–
Als het allemaal is gelukt
Anderen te kleineren
Tot onze eigen proporties af te breken
Als wij onze bazen zijn gaan haten
En hebben geleerd wat knechten is
Als het allemaal is gelukt
–
Als de weg terug is afgesneden
Niet meer terug te vinden is
De weg vooruit alleen nog donker is
En toch als helder wordt ervaren
Als de wereld niet meer wordt gezien zoals ze is …
Dan kan alleen een schok nog uitkomst bieden
–
Als de tranen komen
En niet meer willen stoppen
–
Wie nog in staat is te zoeken en te vinden
De lege schelpen waarin een and’re wereld zit …
–
Als dat ons nog gelukt
Dan zal een zee van zacht geruis
Explosies doen verstillen
Een wereld tonen vol verborgen licht.
© Frank de Zanger
Surabaya, 1996, uit roman ‘Een Zee Van Zacht Geruis’, 1997, ISBN: 978-90-803597-1-0
schrijver/dichter/componist/tekenaar Frank de Zanger 
Geef een reactie